یانا و یارا

معلم عزیزم! فرشته مهربانم خانم صالحی عزیزم!

آن زمان که پای درست می‏‌نشستم و تو الفبای عشق را به من می‌‏آموختی،
دلم از گوهر کلمات خالی بود؛
ممنونم که مرا سرشار از واژه‏‌های روشن ‏کردی.
سال‏‌هاست که از آن لحظه‏ های شیرین می‏‌گذرد،
ولی هنوز یاد و نامت در دلم زنده است.
از تو ممنونم که برایم از دانایی گفتی و محبت را به من آموختی.
من در سایه‌سار وجودت پیش می‌‏رفتم
و قدم از قدم برمی‏‌داشتم، تو بودی که دست مرا می‌گرفتی تا در پرتگاه و لغزش‌گاه‌‏های زندگی نیفتم.
من امروز به احترام نامت قیام می‏کنم و در زلال کلماتت رها می‏شوم و حدیث زندگی را با تو مرور می‏‌کنم.
می‏‌خواهم به آسمان بال بگشایم و نامت را بر صحیفه آبی‌‏اش حک کنم.
با تمام وجودم از تو ممنونم ای معلم